سحر بیست و پنجم...

✍️ هفته آخر رمضان است.....
و غریبے ات.... هزار سال است ڪه به  غریبے علے اضافه شده...است...  
و ما.....
 همچنان هزار سال است ڪه آواره دردهاے  ناتمام شماییم... یوسف

اما..
اےن آوارگے را به هزار عافیت دیگر نمے دهیم!!

❄️فرزند شما بودن.... هزینه میخواهد...
و ما ...
براے چنین عظمتی... هر هزینه اے را به جان مے خریم....

 ❄️تمام عزت مان این است ڪه، ... شریک درد شماییم...
اینڪه؛ ما را در جامه مشڪے تان شریک میڪنید...
اینڪه ؛ جرعه اے از دردتان را به جانمان میندازید...
اینڪه؛ از غربتتان،، به ما نیز سهمے داده اید...
اینڪه؛ بے شما زیستن برایمان محااال است.....
اینڪه؛ بے شما مردن برایمان محااااال است...
اینڪه ؛
 وقتے دستمان از لابلاے انگشتانتان رها میشود... دیگر  اثرے از شادے در رخسارمان نمے ماند!!!!

❄️اینڪه؛
درد خانواده شما، جانمان را به آتش ڪشیده است!
 و این؛
 شرح حال یک درد مبارک است...
*درد عااااااشقی*

❄️هزاااار الحمدلله... ڪه عاشقمان ڪرده اید!!!!
 هزار الحمدلله ڪه در  دل سیاهمان تجلے ڪرده اید!!!
و اینگونه بود ڪه ما قیمت گرفته ام!!!

و اینگونه بود ڪه ما عزت گرفته ایم..

❄️الحمدلله ڪه چشمان ما را براے چشم انتظارے ،، برگزیده اید...
الحمدلله ڪه دل ما را، براے خون جگرے، انتخاب ڪرده اید...
 الحمدلله ڪه دستان ما را، براے التماس حضورت، فراخوان ڪرده اید...
الحمدلله یوسف... ڪه هنوز زلیخا نشده... ازدردتان به ما خورانده اید...

❄️هزااار سال دیگر هم ڪه طول بڪشد....
ما منتظرت میمانیم....
اصلا...ڪار دیگرے در زمین نداریم،، یوسف....
 منتظر ملاقات چشمان دلبرت میمانیم...
منتظر لمس حرارت آغوشت...
منتظر شنیدن صداے عاشق ڪش ات...

❣️ما.... منتظرت میمانیم!