از نيكوكارشان سپاسگزارى كنى، و از رسيدن آزار به ايشان جلوگيرى، و آنچه را براى خود دوست مى‏ دارى براى آنان دوست بدارى

یُؤْلِمُنى ما یُؤْلِمُهُمْ

مى آزارد مرا هرچه ایشان را بیازارد

جلسه نود و پنجم

دفتر سی و سوم: آزار نیکان – قسمت دوم– سه شنبه 21/02/1400 -28رمضان المبارک

در نود و پنجمین جلسه از درسگفتار پرده پوشانی، پرده انداز، دکتر پایداری، قسمت دوم از سی و سومین دفتر با عنوان آزار نیکان پیرامون عبارت یُؤْلِمُنى ما یُؤْلِمُهُمْ آغاز نمودند و به شرح و تفسیر پرداخت که اهمّ روایات طرح شده به ترتیب زیر می باشد:

--رسول اكرم (ص) فرموده است: مؤمن مانند زمين است كه همه از آن استفاده مى‏ برند، و آزار و اذيت و مزاحمت آنان نيز در روى همين زمين صورت مى‏ گيرد.

--الامام السجاد «ع»- من رسالته في الحقوق، المعروفة: .. و حقّ أهل ملّتك إضمار السّلامة و الرّحمة لهم، و الرّفق بمسيئهم، و تألّفهم، و استصلاحهم، و شكر محسنهم، و كفّ الأذى عنهم، و تحبّ لهم ما تحبّ لنفسك، و تكره لهم ما تكره لنفسك، و أن تكون شيوخهم بمنزلة أبيك، و شبابهم بمنزلة اخوتك، و عجائزهم بمنزلة أمّك، و الصّغار بمنزلة أولادك.

امام سجاد «ع»: حق همدينان تو بر تو آن است كه در دل خود براى آنان سلامت و رحمت بخواهى، و با بد كار ايشان مهربان باشى، و آنان را به خود نزديك سازى، و به اصلاحشان بپردازى، و از نيكوكارشان سپاسگزارى كنى، و از رسيدن آزار به ايشان جلوگيرى، و آنچه را براى خود دوست مى‏دارى براى آنان دوست بدارى، و آنچه را به خود نمى‏پسندى به آنان نپسندى، و پيرانشان را به منزله پدر خود بدانى و جوانانشان را به منزله برادر، و پيرزنانشان را به منزله مادر، و خردسالانشان را به منزله فرزند.

--يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏، كَالَّذِي يُنْفِقُ مالَهُ رِئاءَ النَّاسِ، وَ لا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ ..

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، بخششها و صدقات خود را با منت گذاشتن و آزار دادن تباه مسازيد، همچون كسى كه مال خود را براى ريا و نشان دادن به مردمان انفاق مى‏كند، در صورتى كه به خدا و روز ديگر ايمان ندارد ..

--الامام الصادق «ع»- حارث بن المغيرة قال: لقيني ابو عبد اللَّه «ع» في بعض طرق المدينة ليلا فقال لي: «يا حارث!» فقلت: نعم. فقال: «أما ليحملنّ ذنوب سفهائكم على علمائكم». ثم مضى. قال (الحارث): ثم أتيته فأستأذنت عليه فقلت: جعلت فداك لم قلت: «ليحملنّ ذنوب سفهائكم على علمائكم؟» فقد دخلني من ذلك امر عظيم! فقال لي: «نعم، ما يمنعكم اذا بلغكم عن الرجل منكم ما تكرهونه- ممّا يدخل به علينا الأذى و العيب‏ عند الناس- ان تأتوه، فتؤنّبوه و تعظوه و تقولوا له قولا بليغا؟» فقلت له: اذا لا يقبل منّا و لا يطيعنا .. فقال: «فإذا فاهجروه عند ذلك، و اجتنبوا مجالسته!»

امام صادق «ع»- حارث بن مغيرة گويد: شبى، امام صادق، در يكى از كوچه‏هاى مدينه مرا ديد، گفت: اى حارث! گفتم: بلى؛ گفت: «بار گناهان نادانان شما بر دوش علماى شما است»، و رفت. (حارث) گويد:

سپس به نزد او رفتم و اجازه خواستم و گفتم: فدايت شوم چرا گفتى «بار گناهان نادانان شما بر دوش علماى شما است؟»، اين سخن بر من گران آمده است! گفت: «آرى! هنگامى كه از مردى چيزى ناخوشايند مى‏شنويد- يعنى از چيزهايى كه مايه آزار ما و عيبجويى مردمان مى‏شود- چه مانعى دارد كه نزد او برويد و او را سرزنش و موعظه كنيد و با او به اندازه لازم سخن بگوييد؟». گفتم: در اين صورت از ما نمى‏پذيرد و اطاعت نمى‏كند.

گفت: «در آن صورت او را رها كنيد و از همنشينى با او دورى ورزيد!».

--الامام الحسين «ع»: .. لو صبرتم على الأذى و تحمّلتم المئونة في ذات اللَّه، كانت أمور اللَّه عليكم ترد و عنكم تصدر، و اليكم ترجع، و لكنّكم مكّنتم الظلمة من منزلتكم و استسلمتم أمور اللَّه في أيديهم، يعملون بالشّبهات، و يسيرون في الشّهوات؛ سلّطهم على ذلك فراركم من الموت و اعجابكم بالحياة التي هي مفارقتكم‏

. امام حسين «ع»: .. اگر شما (اى عالمان دين!) بر رنج و آزار شكيبا مى‏شديد، و در راه خدا سختى و ناراحتى را تحمل مى‏كرديد، كارهاى خدا (در امور دين و دنياى مردم) همه گونه به دست شما مى‏گشت، و در آنها مرجع و صاحب نفوذ شما بوديد، ولى شما با منزلتى كه داشتيد ستمگران را تقويت كرديد، و كارهاى خدا را به دست ايشان سپرديد، تا به شبهه عمل كنند، و به فرمان شهوت خود به كار برخيزند. سبب تسلط يافتن ستمگران، فرار شما از مرگ و شيفتگى شما به زندگيى است كه ناگزير شما را ترك خواهد كرد ..

--الامام الجواد «ع»: .. يا أخي! إنّ اللَّه عز و جل، جعل في كلّ من الرّسل بقايا من أهل العلم، يدعون من ضلّ الى الهدى، و يصبرون معهم على الأذى، يجيبون داعي اللَّه، و يدعون الى اللَّه، فأبصرهم!- رحمك اللَّه- فإنّهم في منزلة رفيعة، و إنّ إصابتهم في الدنيا وضيعة؛ إنّهم يحيون بكتاب اللَّه الموتى، و يبصرون بنور اللَّه من العمى، كم من قتيل لإبليس قد أحيوه، و كم من تائه ضالّ قد هدوه، يبذلون دماءهم دون هلكة العباد. و ما أحسن أثرهم على العباد، و أقبح آثار العباد عليهم‏

امام جواد «ع»: .. اى برادر! خداى متعال در (امت) هر يك از پيامبران، تنى چند از عالمان قرار داد تا گمراهان را به راه آورند، و با مردم در تحمل آزار مخالفان همراه باشند، و فرياد گر الهى را پاسخ گويند، و مردمان را به خدا بخوانند. پس- خدا تو را رحمت كناد- خوب به ايشان بنگر (و آنان را بشناس) كه جايگاهى بلند دارند، با اينكه كيفيت زندگى دنيايى آنان ناچيز است. ايشان با كتاب خدا مردگان را زنده مى‏كنند و با روشنى خدايى كوران را بينا مى‏سازند؛ چه بسيار كشته‏هاى ابليس كه به دست ايشان زنده شده، و چه بسيار گمراهان و سرگردانان كه به وسيله ايشان راه يافته‏اند؛ آنان خون خود را براى جلوگيرى از هلاك بندگان مى‏دهند. اثر ايشان در بندگان چه نيكو است و آثار بندگان برايشان چه زشت

جهت استفاده بیشتر از شرح حدیث کساء در این جلسه درسی می توانید از فایل صوتی کامل این درسگفتار استفاده نمایید