بهنام منادیزاده متولد سال 1339 در تهران است. در سیزده سالگی به عکاسی علاقهمند شد و به واسطهی حرفه و تحصیلاتش تا به امروز این شوق و علاقه را حفظ کرده است. در آن دوران و تا سال 1362 رشته عکاسی در دانشگاهها راهاندازی نشده بود بنابراین وی در سال 1358 وارد دانشکده هنرهای دراماتیک در چهارراه آبسردار میشود و در رشته «سینما، رادیو و تلویزیون» با گرایش فیلمبرداری به تحصیل میپردازد. اگرچه منادیزاده به سینما و فیلمبرداری علاقه بسیار داشته است اما به مرور عکاسی و فیلمبرداری صنعتی، تبلیغاتی و معماری تبدیل به حرفه اصلی او میشود. زیرا در آن سالها به دلیل انقلاب فرهنگی و تعطیلی مراکز آموزش عالی، جنگ تحمیلی، ادغام دانشکده هنرهای دراماتیک در مجتمع دانشگاهی هنر (دانشگاه هنر) در سال 1362، ادامه تحصیل، تشکیل خانواده و تولد پسرش مانی در سال 1361 ( در سن 22 سالگی بهنام) وی نیاز به کسب درآمد از این حرفه و فعالیتهای عکاسی داشته است. در آن دوران آشنایی با دو نفر بر زندگی وی تاثیر بسیاری میگذارد، ناصر براهیمی در عکاسی و همایون پایور در سینما که منادیزاده ابتدا دستیار او در فیلم های «نار و نی» (1367)، «آب را گل نکنید»(1368) و «زینت»(1372) بوده است و در ادامه بخاطر تشویقهای او پشت دوربین فیلمبرداری سینما قرار میگیرد.
منادیزاده در سال 1365 آتلیه شخصی خودش را تاسیس و سعی میکند بر گونهای از عکاسی تمرکز کند که بیشتر با سلیقه و علاقهاش سازگاری دارد. وی همانطور که به گفته خودش معلمان خوبی داشته تلاش میکند تا دانستههایش را به دیگران منتقل کند، در همین راستا وی به مدت 14 سال مشغول تدریس دروس رشته عکاسی در دانشگاه میشود. در بهمن ماه سال 1366 منادیزاده یکی از پژوهش های انجام شدهاش در زمینه سینما را در شماره 20 مجلهی «آدینه» با همکاری نازنین مفخم و احمدرضا دالوند در چهارچوب مقالهای تحلیلی و در چهار صفحه با عنوان « سینمای کودکان و نوجوانان نگاهی به چند فیلم برتر» منتشر میکند. نخستین گفتگوها و جلسات برای تشکیل انجمن عکاسان ایران در سال 1352 انجام میشود اما به نتیجه نمیرسد، مجدداً پس از پانزده سال در سال 1367 با همراهی استادانی چون زندهیاد مسعود معصومی و زندهیاد اکبر عالمی و جمعی از مدرسان و عکاسان حرفهای در «استودیو لورکا» تصمیم به راهاندازی انجمن عکاسان میگیرند اما این گروه تا پایان دوره وزارت سید عطاالله مهاجرانی در نخستین دولت سیّدمحمد خاتمی موفق به تشکیل «انجمن ملّی عکاسان ایران» نمیشوند.
سرانجام پس از انتصاب مجتبی آقایی در اداره کل تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با تلاش و پیگیری وی و با دعوت از مجید دوختهچیزاده، سعید بهروزی، هومن صدر، ناصر براهیمی، محمد غفوری، فرهود حقی، ابراهیم خادم بیات، بهنام منادیزاده، مسعود معصومی، رضانور بختیار، علی رییس شقاقی، یداله ولیزاده، داریوش کیانی، فرزاد هاشمی و محمد مهدی رحیمیان در سال 1383 هیات موسس با هدف تدوین اساسنامه تخصصی «انجمن عکاسان تبلیغاتی و صنعتی ایران» تشکیل و نخستين مجمع عمومي انجمن در مردادماه 1384 با هدف تصویب اساسنامه و انتخاب هيات مديره به مدت دوسال برگزار شد. در انتخابات پنجم مرداد 1384 مجتبی آقایی، بهنام منادی زاده، فرهود حقی، علی رئیس شقاقی و هومن صدر به عنوان اعضای اصلی و ناصر براهیمی و داریوش کیانی به عنوان اعضای علیالبدل و محمدمهدی رحیمیان به عنوان بازرس اصلی و محمود عبدالحسینی به عنوان خزانهدار، ترکیب نخستین هیات مدیره انجمن را شکل دادند و پس از آن منادیزاده با رای اعضای هیات مدیره به سرپرستی کمیته فنی انجمن انتخاب و منصوب گردید منادیزاده افزون بر فعالیت در کمیته فنی با برگزاری چند سمینار و دورهی مهارت افزایی به آموزش علاقمندان و اعضای انجمن پرداخت و نشست تخصصی"فرصتها و تهديدها در عكاسي صنعتي و تبليغاتي" را در 11 مرداد 1384 با حضور ايرج زرگامي و داريوش كياني در فرهنگسرای نیاوران برگزار کرد. منادی زاده مانند بسیاری از عکاسان صنعتی و تبلیغاتی از سوی دو گروه عمده از مشتریان سفارشات عکاسی را دریافت و انجام داده است. گروه نخست صاحبان صنایع مانند: کارخانجات ایران خودرو، محصولات غذایی بهروز، محصولات غذایی آیدین، صنایع فولاد اهواز، کارخانهی متالورژی پودر و شرکت سنگرکار میباشد. گروه دوم شرکتهای تبلیغاتی، مدیران هنری و هنرمندان کشور هستند مانند: شرکت ویژه گرافیک، هنریک خاچاطوریان، ابراهیم حقیقی، وی همچنین با عکاسانی چون احمد عالی و یحیی دهقانپور همکاری داشته است این عکاس تا به امروز که مرز شصت سالگی را پشت سر گذاشته است هنوز به عکاسی و سینما عشق میورزد و ضمن فعالیت در این زمینه سعی میکند هرآنچه آموخته و میآموزد را به دیگران و علاقمندان به عکاسی منتقل کند.
(این متن بر مبنای گفتار و نوشتار بهنام منادیزاده، اسناد مکتوب انجمن عکاسان تبلیغاتی، صنعتی و معماری ایران، اخبار خبرگزاریها و تارنمای رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهیه شده است)
(باتشکر از آقای محمدمهدی رحیمیان که در تهیه این متن یاری رسان ما بودند.)