وَیَحْزُنُنى ما یَحْزُنُهُمْ

وبه اندوه مى اندازد مراهرچه ایشان را به اندوه در آورد

جلسه صد و هشتم

دفتر سی و چهارم: اندوه خوبان – قسمت چهارم– چهار‌شنبه 1400/10/08 – 24 جمادی الاول

در صد و هشتمین جلسه از درسگفتار پرده پوشانی، پرده انداز، دکتر پایداری، قسمت چهارم از سی و چهارمین دفتر با عنوان اندوه خوبان پیرامون عبارت یُؤْلِمُنى ما یُؤْلِمُهُمْ آغاز نمودند و به شرح و تفسیر پرداخت که اهمّ روایات طرح شده در این جلسه به ترتیب زیر می باشد

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَارُونَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مَسْعَدَةَ بْنِ صَدَقَةَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ:  إِيَّاكُمْ وَ اَلْمِرَاءَ وَ اَلْخُصُومَةَ فَإِنَّهُمَا يُمْرِضَانِ اَلْقُلُوبَ عَلَى اَلْإِخْوَانِ وَ يَنْبُتُ عَلَيْهِمَا اَلنِّفَاقُ .

امير المؤمنين عليه السّلام فرمود: از مجادله و ستيزه بپرهيزيد كه دلهاى دوستان و برادران را بيمار كنند و نفاق رويانند (زيرا سلامتى دل بصفا و صميميت است و بيماريش بكينه و اندوه‏ و پريشانى خاطر كه از مجادله و ستيزه برخيزد و دوستان را با يك ديگر دو رو كند).[1]  (أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏3 ؛ ص409)

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ يَحْيَى بْنِ عُقْبَةَ اَلْأَزْدِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : مَثَلُ اَلْحَرِيصِ عَلَى اَلدُّنْيَا مَثَلُ دُودَةِ اَلْقَزِّ كُلَّمَا اِزْدَادَتْ مِنَ اَلْقَزِّ عَلَى نَفْسِهَا لَفّاً كَانَ أَبْعَدَ لَهَا مِنَ اَلْخُرُوجِ حَتَّى تَمُوتَ غَمّاً وَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَغْنَى اَلْغِنَى مَنْ لَمْ يَكُنْ لِلْحِرْصِ أَسِيراً وَ قَالَ لاَ تُشْعِرُوا قُلُوبَكُمُ اَلاِشْتِغَالَ بِمَا قَدْ فَاتَ فَتَشْغَلُوا أَذْهَانَكُمْ عَنِ اَلاِسْتِعْدَادِ لِمَا لَمْ يَأْتِ .

و از حضرت صادق عليه السلام حديث شده كه حضرت باقر عليه السّلام فرمود: شخص حريص بر دنيا مانند كرم ابريشم است كه هرچه بيشتر ابريشم بر خود مى‏پيچد راه بيرون‏شدنش دورتر و بسته‏تر مي‌گردد، تا اينكه از غم و اندوه‏ بميرد.

و حضرت صادق عليه السلام فرمود: بى‏نيازترين مردمان كسى است كه گرفتار حرص نباشد.

و نيز فرمود: دلهاى خود را بآنچه از دست رفته نبنديد، كه افكارتان را از آمادگى براى آنچه نيامده باز داريد.[2]

(أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏4 ؛ ص4)

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اَلْعَبَّاسِ بْنِ مُوسَى اَلْوَرَّاقِ عَنْ عَلِيٍّ اَلْأَحْمَسِيِّ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ : مَا يَزَالُ اَلْهَمُّ وَ اَلْغَمُّ بِالْمُؤْمِنِ حَتَّى مَا يَدَعُ لَهُ ذَنْباً .

حضرت باقر عليه السّلام فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: پيوسته غم و اندوه‏ گريبانگير مؤمن باشند تا براى او گناهى بجا نگذارند.[3]

(أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏4 ؛ ص181)

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحَكَمِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِي اَلْعَبَّاسِ اَلْبَقْبَاقِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ : تَرْكُ اَلْخَطِيئَةِ أَيْسَرُ مِنْ طَلَبِ اَلتَّوْبَةِ وَ كَمْ مِنْ شَهْوَةِ سَاعَةٍ أَوْرَثَتْ حُزْناً طَوِيلاً وَ اَلْمَوْتُ فَضَحَ اَلدُّنْيَا فَلَمْ يَتْرُكْ لِذِي لُبٍّ فَرَحاً .

حضرت صادق عليه السلام فرمود: امير المؤمنين عليه السلام فرموده: دست برداشتن از گناه آسانتر از طلب توبه است، و بسا شهوترانى يك ساعت كه اندوه‏ درازى بجاى گذارد. و مرگ دنيا را رسوا كرده و براى هيچ صاحب خردى شادى نگذاشته.[4]

(أصول الكافي / ترجمه مصطفوى ؛ ج‏4 ؛ ص188)