پرنده، بُردِ دلاویزِ نام آزادی است

شنبه‌ها هنراول - هنر موسیقی
بررسی ترانه‌ای از شهرام ناظری

«پرنده گفت: کوچ
درخت گفت: آه
پرنده کوچ کرد و رفت تا بهار
درخت و ماند و انتظار»
پر پرواز آدمی برای کوچ و رهایی از سردرگمی، غربت و درجا زدن، تفکر و خیال است. همانطور که قفس، پرواز و آزادی را از یک پرنده می‌گیرد؛ جهل نیز حصاری سخت و محکم برای انسان امروزی است که او را از پیشرفت و پویایی وا می‌دارد. ذات انسان، کمال‌گرا است و در قالب نقص نمی‌گنجد.
پرنده، خو نگرفتن به میله‌های قفس...