به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی فارس، صدیقه البرزی یکشنبه سوم بهمن در آیین گرامیداشت سالروز میلاد حضرت زهرا(س)، بنیان گذار کبیر انقلاب اسلامی، بزرگداشت مقام مادر و روز زن که به همت جهاددانشگاهی فارس برگزار شد، به چالش‌های اشتغال زنان اشاره و بیان کرد: زنان نیمی از جمعیت جامعه را تشکیل می‌دهند و به واسطه مسئولیت‌های مهم اجتماعی، نقش مهمی در توسعه جامعه ایفا می‌کنند.

او با بیان اینکه در بسیاری از جوامع مشارکت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی زنان تحت تاثیر نقش‌های رایج و خانگی و زنانگی قرار گرفته است و چنان که باید نتوانسته بروز کند، افزود: اگرچه مشارکت زنان در دهه‌های اخیر افزایش یافته اما نسبت به مردان سهم کمتری دارند که بخشی از آن نتیجه تقسیم کار سنتی در جامعه ماست.

عضو هیئت علمی و مدیر گروه علوم رفتاری جهاد دانشگاهی فارس ادامه داد: در دهه‌های اخیر تغییرات اجتماعی و فرهنگی زیادی در جامعه ما رخ داده و به واسطه دسترسی بیشتر زنان به آموزش عالی از آنها به عنوان نیروی متخصص در جامعه استفاده شده اما همچنان موانع و نابرابری‌های متعدد چه از نظر نرخ فعالیت، اشتغال، بیکاری، تبعیض‌های عمودی و افقی در اشتغال و ...پابرجاست، چرا که الگوها و مناسبات سنتی در جامعه به قوت خود باقی است.

البرزی به چالش‌های مهم اشتغال زنان اشاره و فشار نقش، امنیت و ثبات شغلی پایین و نبود حمایت‌های اجتماعی کارآمد، شکاف جنسیتی دستمزد، نابرابری در کسب موقعیت‌ها و پست‌های مدیریتی، معیارهای نابرابر در استخدام، فرصت‌های نابرابر برای تقویت توانمندی‌ها و ومهارت‌ها، دسترسی نابرابر به منابع تولیدی، مشارکت پایین تر در تصمیم گیری‌ها و سیاست گذاری‌ها و تعرض به زنان و آزار جنسی در محیط کار را از جمله آنها ذکر کرد که ریشه در ساختار فرهنگی، سیاسی و نگرشی دارد. 

این عضو هیئت علمی جهاددانشگاهی فارس اضافه کرد: مطالعات نشان می‌دهد که تداخل نقش بیرون و درون منزل، زنان را وادار می‌کند که یا برای همیشه از شاغل شدن چشم پوشی کنند یا تمایل به مشاغل نیمه وقت داشته باشند.

عضو هیئت علمی و مدیر گروه علوم رفتاری جهاد دانشگاهی فارس خاطرنشان کرد: تجربه دوران کرونا نیز حاکی از این است که بیکاری‌های ناشی از این بیماری، زنان را بیش از مردان مورد هدف قرار داده و در تعدیل نیرو زنان از کار برکنار می‌شوند.

البرزی اضافه کرد: این سوال اساسی وجود دارد که چرا هنوز زنان در ایران نتوانسته‌اند به سهم شایسته‌ای در کسب موقعیت‌های مدیریتی دست پیدا کنند در حالی که انتظار می‌رود فاکتور مهم در دستیابی به پست‌های مدیریتی، فاکتور شایستگی و توانمندی باشد نه جنسیت.