«به نام خدا »

به نامم می بالم چرا که ... 

امور قرآنی معاونت فرهنگی سازمان جهاد دانشگاهی استان گیلان به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع) در تاریخ 17 فروردین 1402  از جهادگران سازمان جهاد دانشگاهی که نامشان (حسن ) بود؛ در قالب یازدهمین دوره از برنامه «به نامم می بالم چرا که ...» با تقدیم کارت تبریک و هدایای فرهنگی قدردانی کرد.

این دوره با استعانت از پروردگار منان از تاریخ 11/03/1400 با آغاز دهه کرامت و به مناسبت میلاد با سعادت حضرت معصومه (س ) و امام رضا (ع ) آغاز گردید و بر این اساس تا این برنامه (آخرین دوره ) از کلیه جهادگران دانشگاهی استان گیلان که با ائمه معصوم (ع ) همنام بودند، تقدیر شد.

امام علی (ع) فرمودند: «حق فرزند بر پدر این است که نام او را نیکو قرار دهد و او را خوب تربیت کند و به او قرآن را فرا دهد».   

همچنین امام کاظم (ع) فرمود: « نخستین احسانی که مرد به فرزند خود می کند، این است که نام نیکویی برایش انتخاب کند. بنابر این، هر یک از شما نامی نیکو بر فرزندش نهد.

امام حسن مجتبی (ع) دارای فضایل فراوانی بودند که می توان به طور خلاصه با سه عنوان اصالت پاک، آیات قرآن و روایات نبوی (ص ) بیان کرد. 

* اصالت پاک: 

از مهم ترین فضایل آن امام وارسته این بود که پدرش علی مرتضی، دومین شخصیت برجسته جهان اسلام و مادرش فاطمه زهرا، نخستین بانوی نمونه اسلام و نیای ارجمندش، آخرین پیام آور خدای یکتا بودند. جده فداکارش اولین بانوی مسلمان، حضرت خدیجه بنت خویلد بود؛ بانویی که تا پایان عمر، یار و غمگسار روزهای غریبی پیامبر بود و با بخشش اموال خویش، روند و حرکت دین نوپای اسلام را شتاب بیش تری داد. 

*آیات قرآن: 

از برجسته ترین فضایل امام مجتبی (ع) این است که او جزو اصحاب کسا و آل عبا و از اهل بیت پیامبر (ص) بودند؛ اهل بیتی که آیات فراوانی در شأن ایشان نازل شده است؛ از جمله آیه تطهیر. 

عمر بن ابی سلمه (پسر همسر رسول خدا) می گوید: 

پیامبر (ص) در خانه ام سلمه حضور داشتند که این آیه نازل شد: «انّما یریدُ اللّه لیذهب عنکم الرّجس اهل البیت و یطهّرکم تطهیراً» 

خداوند اراده کرده است که از شما اهل بیت، پلیدی را بزداید و پاکیزگی تان بخشد. در این هنگام حضرت، دخترش فاطمه و پسرانش حسن و حسین را فراخواندند و عبایی را بر سر آن ها افکندند و درحالی که علی (ع) پشت سر ایشان ایستاده بود، فرمودند: «اللّهمّ هؤُلاء اهلُ بیتی فَاذْهَبْ عَنهُمُ الرّجسَ و طَهِّرْهُم تَطهیراً» 

پروردگارا! اینان اهل بیت من هستند، پس پلیدی را از آنان دور فرما و آنان را پاکیزه گردان. حضور امام مجتبی (ع) در جریان «مباهله» نیز نشانه اعتبار و اهمیتی است که رسول خدا (ص) برای ایشان قائل بودند. همچنین حضور آن حضرت در «بیعت رضوان» و بیعت نمودن پیامبر (ص) با او، جایگاه رفیع آن امام همام را نشان می دهد. 

*روایات نبوی (ص):

با توجه به اصالت خانوادگی و تربیت علوی و فاطمی، پیامبر (ص) امام حسن (ع) و برادر بزرگوارش را با چنین جملاتی می ستودند: این ها (حسن و حسین) گل های خوش بوی امت من هستند. 

«و هما سیدا شباب اهل الجنّة »    و آن دو سرور جوانان اهل بهشتند. 

در کتاب استیعاب به طرق مختلف از رسول گرامی (ص) روایت شده که درباره حسنین فرمودند: خدایا من این دو را دوست دارم، تو نیز آن ها را و هر کس را که دوست دارشان است، دوست بدار. و در مورد امام حسن (ع) فرمود: «لوکان العقل رجلًا لکان الحسن ».