مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران(ایسپا)شعبه همدان با همکاری انجمن جامعه شناسی ایران( شعبه همدان) و مرکز مشاوره جهاددانشگاهی همدان همایش علمی- تخصصی تحت عنوان" تحولات خانواده و پیامدهای آن " را با حضور مسئولان و شخصیت های استانی و کشوری برگزار کرد.

 در این همایش متخصصان علمی، سازمانی و دانشگاهی به مدت 5 ساعت و در دو بخش سخنرانی و پنل علمی تخصصی خود را ارائه کردند.

عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه بوعلی سینا در این همایش گفت: امروزه  تغییر و تحولات در تمامی سطح جامعه به خصوص در نهاد خانواده  رسوخ پیدا کرده و این تغییر و تحولات منجر به فردگرایی در خانواده ها شده که به موجب آن همبستگی ها در خانواده تضعیف شده است لذا ما شاهد شکل گیری شکاف های طولی در بین خانواده ها و همچنین شکاف های عرضی در بین فرزندان با والدین، والدین باهم و فرزندان باهم می باشیم.

رضا سلیمانی با بیان اینکه از طرفی در کشور ما عرف، قانون رسمی کشور را تحت تاثیر قرار داده است و هرچقدر قانون برای افزایش ازدواج و به تبع فرزندآوری تلاش می کند اما انتظار لازم تحقق پیدا نمی کند، اظهار کرد: عرف جای قانون را گرفته است، تا زمانی که عرف را تغییر ندهیم، افکار تغییر نمی‌کند و اگر افکار تغییر نکند نمی توانیم قانون را اجرا کنیم.

وی ادامه داد: درست است که ما شاهد تحولات منفی در خانواده ها هستیم اما از طرف دیگر ما تحولات مثبت را هم داریم هنوز در کشور ما خانواده و شکل گیری خانواده مورد قبول عده کثیری از افراد است پس می توان خوشبین بود و از این فرصت جهت بهتر شدن و روبه رشد شدن امر ازدواج، فرزندآوری و... استفاده کرد.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا و مدیر انجمن جامعه شناسی ایران شعبه همدان هم در این همایش به فلسفه نشست های علمی و اهداف و کارکردهای آنان پرداخت و گفت: دو رویکرد عمده درون گرا و برون‌گرا در شکل‌گیری فعالیت‌های علمی و پویایی علمی در دانشگاه ها وجود دارد که در رویکرد درون گرا ارتباطات و تعاملات بین کارگزاران، اساتید و دانشجویان رشته های علمی را می توان با دو مفهوم سازمان علمی و اجتماع علمی مورد بررسی و مطالعه قرار داد.

محمد مبارکی تصریح کرد: سازمان علمی معمولا بر اساس انجام عقلانی وظایف و کارکردهای شغلی و سازمانی تعریف می شود و این تصور وجود دارد که بهبود مدیریت، فرهنگ و مناسبات سازمانی به افزایش تولید دانش و بهره وری اعضای هیئت علمی از یک سو و توانایی تربیت دانش آموختگان دارای دانش نظری و مهارت های علمی از سوی دیگر می انجامد.

وی عنوان کرد: مفهوم اجتماع علمی، نهاد علم را در پرتوی مناسبات اجتماعی عمیق تر، اعتماد، هویت، ارزش ها و کنش های روزمره و همبستگی و انسجام گروهی مورد بررسی قرار می دهد، در واقع، مفهوم اجتماع علمی فراتر از انتخاب عقلانی و عناصر اندیشیده و سازمانی، تکوین علم و فعالیت های پژوهشی و آموزشی را مورد بررسی قرار می دهد. 

مبارکی بیان کرد: اجتماع علمی بیانگر یک جامعه خرد منسجم از محققان در یک رشته خاص است که به تولید علم مشغول هستند و در طی مناسبات غیر رسمی و تعاملاتشان با یکدیگر نه تنها ایده های علمی خام را ابداع کرده و پرورش می‌دهند بلکه، این ایده ها را به بار نشانده و در جهان اجتماعی سایر محققان توزیع می کنند.

عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا  اضافه کرد: اجتماع علمی و ضعف عمیق آن، موجب شده که جامعه دانشگاهی به مجموعه‌ای از مونولوگ‌های تک نفره تبدیل شود و افراد در این وضعیت خودشان تحقیق می‌کنند، منتشر می‌کنند و به ندرت بازخوردی از ایده‌ها و نتایج تحقیقات به دست می آورند، در واقع، این خصلت مونولوگی فرهنگ علم در ایران را می توان در عدم تعامل خلاق میان محققان، میان دانشجو و استاد و میان محققان و مخاطبان بیرون علم دید از این رو، در جهت پویایی و توسعه فعالیت‌های علمی به ویژه در جامعه دانشگاهی بایستی خصلت تعاملی را از همان آغاز ورود به دانشگاه به دانشجویان از طریق برگزاری نشست ها، همایش ها و مناسبات غیر رسمی و چهره به چهره یاد داد.

وی گفت: اجتماع علمی را نمی توان به صورت دستوری و رسمی ایجاد کرد بلکه، باید مکانیسم های لازم برای جامعه پذیری دانشجویان و همچنین اساتید فراهم کرد تا از این طریق فرهنگ غیر رسمی علم و مناسبات و تعاملات صمیمانه دانشگاهی که بستر خلاقیت و توسعه ایده ها هستند، شکل بگیرند.