27 تیرماه 1402 مصادف با سالروز پذیرش قطعنامه 598 شورای امنیت است

قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل در ۲۹ تیر ۱۳۶۶، برای پایان دادن به جنگ ایران و عراق صادر شد. این قطعنامه برخلاف قطعنامه‌های قبلی ذیل فصل هفت منشور ملل متحد (اصول ۳۹ و ۴۰) صادر شد یعنی موجب تحریم اقتصادی و یا حمله نظامی قدرت های جهانی علیه کشور متخلف میشد. متن آن با قطعنامه های قبلی تفاوت داشت. موضوع "مسئولیت منازعه" برای اولین بار در آن مطرح شده بود که همان "تعیین متجاوز" مورد نظر ایران بود. البته قطعنامه تمام خواست‌های ایران را تامین نمی‌کرد زیرا ایران اصرار داشت اول متجاوز تعیین شود و بعد قطعنامه را بپذیرد در حالی که شورای امنیت این شرط را قبول نداشت (تعیین متجاوز نهایتا بعد از جنگ کویت و در شرایطی صورت گرفت که عراق حمایت غرب را از دست داده بود). قطعنامه دو روز بعد از سوی عراق پذیرفته شد، ولی حدود یکسال بعد در ۲۷ تیر ۱۳۶۷ از سوی ایران پذیرفته شد. امام خمینی  در ۲۹ تیر ۱۳۶۷ در پیامی قبول آنرا به «نوسیدن جام زهر» تشبیه کرد. عراق که در این وقت در موقعیت بهتر نظامی بود به حمله ادامه داد و مجدداً داخل خاک ایران شد اما موفقیتی بدست نیاورد و جنگ در ۲۹ مرداد ۱۳۶۷ پایان یافت.