پیام سپهوند، دبیرجامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی سهند در این نشست، در تحلیلی از وضعیت فعلی جنبش دانشجویی، اظهار کرد: جنبش دانشجویی از سطح مورد نظر فاصله بسیار زیادی گرفته است. این جنبش در اوایل انقلاب با هر گرایش سیاسی حتی نتایج انتخابات را تعیین می‌کرد اما الان به روزی رسیده که کارش فقط گرفتن یک سالن، چهار عکس است که این کارها در سطح یک جنبش دانشجویی نیست.

وی ادامه داد: این شرایط، دلایل مختلفی مثل مشکلات سیاسی و اقتصادی و سایر موضوعات خارج از دانشگاه دارد و جنبش دانشجویی نیاز به احیای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دارد و این امر نیز قبل از هرچیزی نیازمند اراده خود دانشجویان است که از همفکری، همسویی و تعامل ما با یکدیگر می‌آید.

انفعال شدید جنبش دانشجویی در سطح کشور

وی گفت: بنده هیچوقت منکر شکاف‌های سیاسی که شاید با دیگر تشکل‌ها وجود دارد، نیستم و معتقد هستم که همیشه هم باید بر روی این شکاف‌ها بحث کرد اما الان ما همه یک درد مشترک داریم و آن هم «انفعال شدید جنبش دانشجویی در سطح کشور» است و این جنبش در شرایط کنونی نیاز به یک تنفس مصنوعی دارد.

سپهوند اظهار کرد: جنبش دانشجویی در یک کما به سر می‌برد اما نشانه‌های مثبتی هم در سال‌های اخیر اتفاق افتاده و یکسری تشکل‌ها عضوگیری و فعالیت می‌کنند اما هنوز از سطح موردنیاز فاصله زیادی دارند. برای پوشش این فاصله نیز نیاز به ورود گفتمان‌های جدید به تشکل‌های دانشجویی داریم. بنده به عنوان دبیر جامعه اسلامی دانشجویان یک دانشگاه، نباید دغدغه‌ام برگزاری مراسم معارفه و یا جلسه پرسش و پاسخ با ریاست دانشگاه باشد. دغدغه من باید فرا دانشگاهی باشد. در این صورت وقتی دانشجویی، کار من را می‌بیند، انگیزه می‌یابد تا او هم در تشکل فعالیت کند. منظور از فرا دانشگاهی نیز مثلا مشکلات اقتصادی در سطح استان است که می‌توانیم ما هم ورود کنیم.

وی در خصوص چالش‌هایی که تشکل‌های دانشجویی با آن مواجه هستند، گفت: بعد از دوران کرونا، یک شکاف عمیقی در جذب نیروی انسانی تشکل‌ها ایجاد شد، به طوری که وقتی به دانشگاه برگشتیم، دیدیم همه بچه‌ها اغلب فارغ التحصیل شده‌اند و جایگزینی برای آن‌ها وجود نداشت. این شکاف هنوز هم در بسیاری از تشکل‌ها بوده و جبران نشده است. مجازی شدن دانشگاه و عدم عضوگیری مناسب از جمله دلایل این شرایط بود و از سویی نیز زمینه برای عضوگیری نیز وجود نداشت.

وی ادامه داد: مشکلات اقتصادی کل جامعه را درگیر کرده و مختص دانشگاه نیست و از سویی چشم انداز برای تشکل‌های دانشجویی وجود ندارد. وقتی یک عضو می‌خواهد در تشکل فعالیت کند، باید برای او روشنگری کنیم که اگر در فلان زمینه عملکرد درستی داشته باشد، می‌توانند در آینده به جایگاه‌های بالاتری برسد. مثلا بسیاری از مسئولان کنونی کشور نیز قبلا در همین تشکل‌ها فعالیت داشتند و یکسری هم که از فعالیت دور شدند که البته اتفاق طبیعی است.

دبیر جامعه اسلامی دانشگاه صنعتی سهند با اشاره به چالش فعالیت اعضا بدون دریافت حکم، گفت: در جامعه اسلامی و سایر تشکل‌های دیده‌ایم که دبیرهای قبلی به اعضای تشکل می‌گفتند که حکم لازم نیست و می‌توان دلی هم کار کرد در حالی که خودشان حاضر نیستند بدون دریافت مسئولیت رسمی کار کنند. در این راستا باید ساختار تشکیلاتی را در داخل تشکل بست بدهیم و افراد و اعضا، طبق حکم، رفتار و تصمیم بگیرند.

وی با بیان این‌که باید آفت زدایی تفکری را نیز در نظر داشته باشیم. عدم تخصیص بودجه فرهنگی مناسب به دانشگاه نیز از دیگر چالش‌های وجود است، اظهار کرد: باید سه الی پنج درصد بودجه دانشگاه برای معاونت فرهنگی تخصیص یابد اما ما حتی حاضر هستیم با مدرک و سند بگوییم که حتی نیم درصد هم تحقق نمی‌یابد در حالی که الان بزرگترین دغدغه ما در دانشگاه، مسائل فرهنگی است‌.

وی با اشاره به مشکل عدم آموزش‌های تشکیلاتی و لزوم توجیه مسئولان برای قبول فعالیت‌های تشکیلاتی در دانشگاه، اظهار کرد: قل از هر چیزی، یک تشکل دانشجویی باید به ذهنیت خود و اعضایش القا کند که تشکل دانشجویی، زیرمجموعه دانشگاه نیست. ما با کانون‌ها، انجمن‌های علمی و ... فرق داریم. جامعه اسلامی اتحادیه دارد و خودش سیاست‌هایش را اتخاذ می‌کند و زیرمجموعه معاونت فرهنگی نیست‌. وقتی دانشجویی که تازه جذب دانشگاه شده است، می‌بیند که فرقی بین تشکل و کانون وجود دارد، از آن جایی که دانشجو ذاتا استقلال طلب است، استقلال تشکل را که ببیند، قطعا به سمت تشکل می‌آید.

سپهوند گفت: الان باید سعی کنیم تا در هر تشکلی، صرفا خود را از لحاظ مالی، وابسته معاونت فرهنگی نکنیم تا به خاطر یک برنامه، لنگ یک بنر باشیم. باید در مسیر درست، ارتباطات صحیح و استقلال مالی داشته باشیم و دوره بگذاریم و درآمدزایی کنیم. مثلا خود ما، سر یکی از برنامه‌ها برای بازدید از خیریه‌ها حتی یک ریال هم از دانشگاه نگرفتیم‌. این امر باعث می‌شود تا از دست اندازها فاصله بگیریم.

وی با اشاره به بحث مطالبه‌گری که یک گفتمان جذاب برای دانشجو بوده اما بنا به تعبیر مقام معظم رهبری نباید در مخرج مشترک با دشمن باشیم، گفت: فضای فعالیت تشکل‌ها باید در حد چارچوب‌های نظام جمهوری اسلامی باشد، در حالی که اکنون بسیار محدودتر از آن است که جای انتقاد دارد. عملکرد جنبش دانشجویی در قالب استقلال و مطالبه‌گری، نباید طوری القا شود که می‌خواهند خود را نشان دهند و ریاست و استاندار را بکوبند تا مخاطب جذب کنند، بلکه باید یک موضوع را پیگیری کنند و به نتیجه برسند.

وی خاطرنشان کرد: معمولا به جامعه اسلامی، برچسب اصولگرایی و به انجمن اسلامی نیز برچسب اصلاح طلبی زده و می‌گویند که بسیج  از جاهای مختلفی حمایت می‌شود. ما باید سعی کنیم که پیاده نظام احزاب در دانشگاه‌ها نباشیم. این امر آفتی است که باید از آن دور شویم.

علیرضا محمدی، دبیر و موسس تشکل انجمن اسلامی دانشجویان دفتر تحکیم وحدت دانشگاه فرهنگیان آذربایجان شرقی نیز اظهار کرد: تشکل‌های جامعه اسلامی، انجمن اسلامی، انجمن اسلامی دفتر تحکیم وحدت، ترقی خواه، جنبش دانشجویی و بسیج دانشجویی در کشور فعالیت می‌کنند. در ابتدا که می‌خواستیم تشکلی در دانشگاه راه‌اندازی کنیم، بر روی همه این تشکل‌ها تحقیق کردیم. با اتحادیه تک به تک آن‌ها صحبت کردیم و به جایی رسیدیم که فهمیدیم جنبش‌های دانشجویی چه مراحلی را طی کردند و الان به کجا رسیده‌اند.

وی افزود: حقیقت ماجرا در استان ما، درصد تشکل‌های دانشجویی نسبت به سایر استان‌های بسیار کم است. مثلا در تبریز که بزرگترین و قوی‌ترین دانشگاه استان به شمار می‌رود، تنها دو تشکل جامعه اسلامی و بسیج دانشجویی فعال است. در صورتی که در دانشگاه فرهنگیان که تعداد دانشجویان آن یک دهم تبریز است و منابع مالی کمتری نیز دارد، سه تشکل فعال است.

وی ادامه داد: تشکل را منابع مالی، امکانات و تعداد جمعیت دانشجویی نمی‌سازد و آن چیزی که باعث می‌شود یک تشکل، کار کند و خروجی داشته باشد، نیروی انسانی مفید است که آن هم باید از طریق امکانات مالی، فرهنگی و انتقال تجربه ساخته شود. از سال ۹۱ تا امروز که دانشگاه ما تاسیس شده است، تمامی ورودی‌ها با هم در ارتباط هستند و به همدیگر کمک می‌کنند که این امر باعث می‌شود تا تشکل‌ها بهتر به جلو بروند.

محمدی گفت: اکنون تشکل‌های دانشجویی دچار قبیله گرایی شده‌اند. مثلا اعضای برخی تشکل‌ها معتقد هستند که اگر نفری از آن‌ها حتی کار اشباهی کرد، درست است و باید از آن حمایت کنند در صورتی که اینگونه نیست. الان یکسری حلقه‌های «من و دوستان من» ایجاد شده است و کار می‌کنیم و جلو می‌رویم اما باید فقط خود ما باشیم و دیگر نیروی انسانی تربیت نکنیم و هر کس قوی‌تر از ما آمد، حذف کنیم. این امر باعث شده که استان به وضعیتی برسد که تشکل‌های دانشجویی نمی‌توانند حرف‌های خود را بزنند و مشکلات را بگویند زیرا دبیر یک تشکل حتی بلد نیست که چه چیزی باید بگوید و تجربه مربوطه به آن منتقل نشده است و تیمی ندارد.

وی تاکید کرد: وضعیت جنبش دانشجویی و تشکل‌های دانشجویی در حالت افتضاحی قرار دارد. دانشجویان با هیچ یک از این تشکل‌ها آشنا نیستند و یا نگاه تعصبی به تشکل خود دارند و نمی‌پذیرند که امکان اشتباه وجود دارد. از سویی فضاهای داخل تشکل‌ها هم بسته است و کسانی که به دبیر تشکل و یا نفرات مشخصی انتقاد کنند، فورا کنار گذاشته می‌شوند.

وی از جمله دلایل و مشکلات تضعیف تشکل‌ها را مباحث مالی عنوان کرد و افزود: ترسو بودن دانشجویان، عدم ارتباط و هماهنگی تشکل‌های استان، عدم شبکه سازی، داشتن نگاه بالاتر برخی و عدم انتقال تجربه باعث شده تا تشکل‌ها ضعیف شوند.

دبیر و موسس تشکل انجمن اسلامی دانشجویان، دفتر تحکیم وحدت دانشگاه فرهنگیان آذربایجان شرقی خاطرنشان کرد: ریل گذاری درستی نیز در تشکل‌ها انجام نمی‌شود. مثلا وقتی ورودی جدید جذب تشکل می‌شود، برای آن، کاری تعریف نمی‌شود. افراد فقط فرمی پر می‌کنند و در جلسات می‌نشینند و در نهایت احساس پوچی می‌کنند که چند ماه است عضو تشکل شده ولی هیچ توانمندی و هویت و کاری ندارد.

وی اظهار کرد: یکی از دلایل افول فعالیت‌ها نیز به مشکلات مالی باز می‌گردد. بچه‌های فرهنگیان، حقوق می‌گیرند، در نتیجه فعالیت‌های تشکیلاتی این دانشگاه بسیار زیادتر از سایر دانشگاه‌ها است. از سویی برنامه‌های برگزار شده نیز به صورت سلسله وار و هدفمند نیستند. بیشتر به صورت جداگانه و صرفا برای گرفتن عکس اجرا می‌شوند که خروجی خاصی هم ندارند. یک تشکل، موظف است تا دانشجو را از لحاظ رسانه‌ای، اقتصادی و ... توانمند کند. متاسفانه بزرگترین مشکل تشکل‌های ما این است که اقنصادی نیستند و از بعد مالی وارد نمی‌شوند و فرد را توانمند نمی‌کنند.

وی ادامه داد: اغلب تشکل‌ها، چارت ندارند و کارها به صورت دیمی انجام می‌شود که باعث شده تا خروجی ملموسی نیز نداشته باشند و نمی‌توانند از افراد پشتیبانی کنند و ترجیح می‌دهند تا کار راحت را به جای کار درست انجام دهند. مشکل کشور ما اقتصادی و یا فرهنگی نیست، بلکه بزرگترین مشکل آن، بحث مدیریت است. نمی‌توانیم مدیر در کشور تربیت کنیم. یک مدیر باید از تشکل و نهاد تشکیلات خارج شود ولی وقتی تشکل‌ها در دانشگاه ضعیف است، پس مدیری نیز خارج نمی‌شود و مجبور می‌شویم که برای یک پست به دلیل نبود فرد متخصص آن، افراد غیرمرتبط را مدیر کنیم.

محمدی ادامه داد: متاسفانه اغلب مسئولان دانشگاه، ما را رقیب خود می‌بییند و فکر می‌کنند که باید خودشان برنامه اجرا کنند، عکس بگیرند و به رزومه اضافه کنند. نوع برخورد سلبی و نه ایجابی است.

وی با تاکید بر این‌که باید تاثیر مثبتی از تشکل به دانشجو نشان دهیم تا جذب تشکل شود، گفت: دانشجو در این صورت با روی خوش می‌آید و همکاری می‌کند. مهمترین موضوع ما ایجاد روحیه دانشجویی است. الان فکر دانشجویان در جاهای مختلف و پراکنده است و در دانشگاه و یا دانشجو بودن نیست.

وی با بیان این‌که آزادی عمل برای یک دانشجو، مهمترین اصل است، اظهار کرد: همه تشکل‌های دانشگاه‌های استان باید در کنار هم باشند و مطالبه کنند که مشخص شود بودجه فرهنگی دانشگاه چقدر است و کجا هزینه می‌شود. همه تشکل‌های استان باید با هم همکاری کنند و این شبکه سازی از اهمیت بالایی برخوردار است که بدانیم چه چیزی برای استان بهتر است.

مائده مهدوی از اعضای بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز نیز اظهار کرد: وقتی سیر تاریخی بعد از انقلاب اسلامی  را بررسی می‌کنیم، یک مسئله را می‌بینیم که به شدت افول کرده است و آن هم فاصله گرفتن از مبانی و عدم مشخص کردن هدف تشکل‌ها است. این دو موضوع باعث می‌شود تا جنبش دانشجویی و تشکل‌ها تبدیل به چیزی نهادمانند  تبدیل شوند و افراد درون تشکل، یک کار کارمندی را پیش ببرند. مثلا برای ۱۶ آذر برنامه بریزند، وقتی تمام شد به راهیان نور و اردوها بپردازند و یا دوره‌های مشخصی را بدون در نظر گرفتن این‌که منابع مالی وجود دارد یا نه برگزار کنند.

وی تاکید کرد: مشخص نیست که یک تشکل دانشجویی چرا شکل گرفته و قرار است که به کجا برسد، یعنی آن نقطه امیدبخشی که برای خود مشخص کرده است، وجود ندارد. صرفا یاد گرفته‌ایم که تشکل‌ها باید کار مطالبه‌گری را انجام دهند و تمام کاری که در بحث مطالبه گری می‌توانیم انجام دهیم این است که مسئولی را پیدا کنیم و پشت میز بنشیند و از او سوال بپرسیم. این مسئله باعث شده تا از مهمترین وظیفه دانشجویی دور شویم. تشکل‌ها به عنوان یک نهاد مدنی، به تعبیر مقام معظم رهبری، یک حلقه میانی بین دولت و ملت هستند و مهمترین وظیفه یک نهاد مدنی نیز کمک گرفتن از مردم و مهمترین عنصر آن، قدرت گرفتن مردم است. تشکل‌ها در این مرحله تضعیف شده و کمترین استفاده را از دانشجویان می‌برند. تشکل اگر از داخل دانشگاه باشد باید بیشترین استقبال از طرف دانشجو باشد.

وی افزود: جنبش دانشجویی نیاز به احیا دارد ولی این امر باید از درون تشکل اتفاق افتد و خودشان با مشخص کردن هدف به آن برسند. نقطه امیدبخشی که در تشکل‌ها دیده می‌شود، این است که تحلیل مستقلی دارند و وابسته به یک جریان یا حزب و ایدئولوژی خاصی نیستند. ترجیح می‌دهند که خودشان به صورت مستقل تحلیل انجام دهند. زمانی، تشکل‌های دانشجویی تبدیل به ابزاری برای کاندیداهای انتخاباتی شده بود ولی الان تقریبا تشکل‌ها به این مفهوم رسیده‌اند که نه ابزار کاندیداهای انتخاباتی و نه وابسته بی‌چون و چرای یک حزب و یا جریان نیستند.

مهدوی افزود: الان تشکل‌ها به دور خود گاردی کشیده‌اند که فقط با فکر خود کار می‌کنند و نمی‌توانند توانمندی‌های افراد را جذب کنند. ما قبل از مطالبه گری، موضوع گفتمان سازی داریم‌ و باید به شکلی آن را در دانشگاه اجرا کنیم که جذب عمومی را داشته و دانشجو را وارد میدان کند. وظیفه تشکل، حل کردن مسئله نیست بلکه کار وصل کردن است که مردم و گروه‌ها را به میدان آورده و کار را به متخصصان امر بدهد.

وی ادامه داد: کارهای تشکل‌ها مبتنی بر نیازهای دانشجویی نیست و این خلا و شکاف بین جامعه و تشکل‌ها هر روز بزرگتر می‌شود. آزاد اندیشی واقعی در دانشگاه وجود ندارد. هر کشوری برای توسعه نیاز به نهاد مدنی دارد که بدون وابستگی به دولت، استقلال داشته باشد در حالی که این استقلال در تشکل‌ها در حال از بین رفتن است. کار و کنش دانشجو، ناظر به یک عامل بیرونی است و ترس دارد. وقتی تشکلی وجود ندارد که دانشجو بتواند حرف‌هایش را از آن طریق بزند، به خیابان رفته و با ارازل خیابانی همپا می‌شود. بنابراین آزاداندیشی به معنای واقعی تحقق نمی‌یابد.

وی در خصوص بحث سیاست زدایی از دانشگاه‌ها و هویت دانشجو نیز گفت: امروز روز دانشجو است و بحث استکبارستیزی دانشجویان در این روز مطرح می‌شود در حالی که دانشگاه‌ها در این روز جشن می‌گیرند و ذره‌ای به واقعیت این روز اهمیت نمی‌هد. یک دانشجو آنقدر جرئت داشت که بتواند مقابل دولت بایستد و نگذارد که رئیس جمهور دولت دیگر وارد کشور شود. دانشجو در مسیرش کشته می‌شد ولی کارش را انجام می‌داد. در اجتماعات کنونی کشورهای مختلف در حمایت از غزه، برای ما جای سوال دارد که نهادهای فرهنگی کشورمان با بودجه و امکانات چرا نمی‌توانند آن تجمعات را شکل دهند.

جوادی، دبیر جامعه اسلامی دلنشجویان دانشگاه تبریز نیز در ادامه اظهار کرد: وقتی کرونا شیوع پیدا بر روی موضوعات مختلفی از جمله بهداشت و آموزش تاثیر گذاشت که تشکل‌های دانشجویی نیز از آن مستثنی نبودند. در دوران کرونا شاهد این بودیم که تشکل‌ها، آنطور که باید فعالیتی نداشتند و از نظر جذب و فعالیت در آن برهه زمانی، افت داشتند و این امر نه به خاطر کرونا بلکه به خاطر یکی از ضعف‌های تشکل‌های دانشجویی بود که عیان شد. اکنون اگر کرونای دوم و یا بحران دیگری بیاید، ما دوباره دچار همان شرایط می‌شویم و نمی‌دانیم که چه کار کنیم. علی رغم داشتن فضای مجازی اما در آن دوران بسیاری از دانشجویان حتی خبر نداشتند که تشکل‌های دانشجویی چه هستند و بعد از حضوری شدن دانشگاه از آن اطلاع یافتند.

وی افزود: ما مخالف تک صدایی در دانشگاه‌ها هستیم ولی تشکل‌هایی باید در سطح دانشگاه فعالیت کنند که حداقل در چارچوب نظام جمهوری اسلامی هستند و موافق هستیم که باید چندصدایی در دانشگاه باشد زیرا اگر رقیبی برای تشکل نباشد مثل شرکت‌های خودروسازی داخلی دچار انحصار شده و آنطور که باید از نظر فکری و تشکیلاتی رشد و پیشرفت نمی‌کنند.

وی با اشاره به برگزاری جلسات مطالبه‌گری نیز گفت: کمترین ثمره آن، این است که مسئول متوجه می‌شود که عملکردش توسط دانشجویان زیر ذره بین است و برنامه‌ها را بهتر اجرا می‌کند. البته ما به این حداقل‌ها راضی نیستیم و معتقد هستیم که دانشجویی که در برنامه‌های مطالبه گری شرکت می‌کند، باید در کنار مطالبه‌گری، راهکار نیز ارائه بدهد. البته راهکارهای برخی نیز غیرواقع بینانه و نشدنی است. ولی وقتی با راهکار یک دانشجو، مشکلی حل شود، قطعا در جامعه منجر به افزایش امید خواهد شد.

جوادی افزود: وقتی مطالبه گری به صورت سیاه نمایی و نقد بدون راهکار باشد، مسئول از خدایش است که راه فراری برایش باز شود و مسائل بر روی زمین بماند و به نتیجه نرسیم.

وی خاطرنشان کرد: یکی از نقدهایی که به تشکیلات وجود دارد، این است که تقسیم کار انجام نمی‌شود. مثلا در یک شورای هفت نفره هم کارها توسط سه نفر پیش برده می‌شود. اگر بتوانیم برای همه افراد مسئولیتی تعیین کرده و فعالیت مفید انجام دهند و بدانند که نظرشان تاثیرگذار است، سعی می‌کنند که برنامه خود را طوری تنظیم کنند که بیشتر در تشکل فعالیت داشته باشند.

وی، عدم انتقال تجربیات به اعضای جدید، نداشتن افق و چشم انداز تشکل، نداشتن برنامه میان مدت را از جمله چلش‌های تشکل‌های دانشجویی عنوان کرد و گفت: گاه تشکل‌ها یکسری رفتارهای افراطی داشته و برچسب‌های سیاسی به آن‌ها زده می‌شود که این امر باعث ترس دانشجو می‌شود.

دبیر جامعه اسلامی دانشگاه تبریز با اشاره به عدم استفاده از فضای رسانه‌ای و اطلاع رسانی توسط دانشگاه‌ها، افزود: برخی مسائل در مورد دانشگاه‌ها مطرح می‌شود ولی دانشگاه به جای شفاف سازی در فضای رسانه‌ای، حتی پاسخگو نمی‌شود که این امر باعث می‌شود تا دانشگاه و دانشجو در فضایی پراز ابهام قرار گیرد. مثلا در بحث اخیر افزایش شهریه‌های دانشگاه تبریز که بدون اطلاع رسانی به میزان ۳۰۰ الی ۴۰۰ درصد یک شبه افزایش یافت، شاهد بودیم که برخی از دانشجویان در فکر انصراف هستند. در حالی که دانشگاه می‌توانست اطلاع رسانی کند.

کیانوش بهکشی، دبیر انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی سهند نیز در ادامه اظهار کرد: تشکل‌های دانشجویی، نقش بسیار مهم و بزرگی برای آگاهی دهی به بینش سیاسی دانشجویان دارند و با استفاده از برنامه‌ها و نشست‌ها به آن‌ها فکردهی می‌دهند و به وسیله تریبون آزاد و کرسی‌های آزاداندیشی، این آزادی عمل را داشته باشند که با استفاده از این برنامه‌ها، شکل دهی سیاسی را تکمیل کنند.

وی افزود: امروزه به خاطر شرایط بد اقتصادی که بیشتر دانشجویان آن را حس می‌کنند، دیگر رمق و علاقه‌ای برای فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی ندارند. فکر دانشجو به جیب و درس است تا زودتر دانشگاه را تمام کند و زیاد خود را در دانشگاه معطل نکند. این‌که می‌گوییم چرا دانشجویان از کارهای تشکیلاتی فاصله گرفته‌اند، یک جمله معروف است که می‌گوید، «شکم گرسنه ایدئولوژی نمی‌شناسد». فکر و ذکر و دغدغه دانشجو این است که پول تو جیبی او تا آخر ماه دوام می‌آورد یا نه و دیگر خبر ندارد که الان مسئله روز کشور چیست.

وی ادامه داد: در دانشگاه ما، آزادی عمل و ابتکاری نداریم. دانشگاه انعطافی از خود نشان نمی‌دهد که بتوانیم مخاطب جذب کنیم. برای یک مراسم، هزار بار سین برنامه چک می‌شود و هر بار نیز یک چیزی کم می‌شود. مثلا فلان سرود خوانده نشود و این کلمه در متن سخنرانی دبیر انجمن اشتباه است و باید تغییر کند. در جلسات شورای فرهنگی نیز به دلیل این‌که ریاست یک ایراد از یک متن می‌گیرد، تمامی حاضران به جای حمایت از تشکل و نماینده آن که برای جذب دانشجو تلاش می‌کند، سنگ اندازی می‌کنند.

بهکشی تاکید کرد: با اندکی ابتکار، آزادی عمل و فضا دادن می‌توان جذب دانشجو را انجام داد اما الان دغدغه این است که انتخابات تشکل‌ها انجام شود و چند برنامه راهیان نور برگزار کنیم و گزارشش را بنویسیم و تمام.

وی خاطرنشان کرد: ما در فضای دانشگاه، آزادی بیان داریم ولی آزادی بعد از بیان نداریم. بچه‌ها راحت در تریبون‌ها حرف‌هایشان را می‌زنند و هیچ اشکالی ندارد و در مقابل نیز دانشجویان دست می‌زنند ولی دانشجویی که دست می‌زند، نمی‌داند که در پشت صحنه چه اتفاقی می‌افتد. در دانشگاه یک دانشجو تماما نمی‌تواند حرف‌هایش را بدون سانسور بزند و اتفاقات بسیاری در پس آن می‌افتد، در نتیجه دانشجویان به تشکل‌ها اعتماد ندارند.

وی ادامه داد: شهید بهشتی می‌گوید «هنوز در جامعه ما سیرها و خیلی سیرها با گرسنه‌ها و خیلی گرسنه‌ها با هم در جامعه دیده می‌شوند. تا وقتی چنین است جامعه ما اسلامی نیست.» ما هرچقدر که تشکل‌ها را از انفعال دربیاوریم و به سمت سیاست برویم، باز هم جامعه ما اسلامی نخواهد شد.

دبیر انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی سهند افزود: باید یک آزادی بیانی از طریق تریبون، کرسی‌های آزاداندیشی و گفتمان‌های آزاد به دانشجویان داده شود تا و آزادی بعد از بیان هم داده شود و دانشجویان اعتماد کنند و بتوانند درباره مسائل کشور بدون ترس و سانسور صحبت کنند. مثلا دانشجو وقتی درباره وعده‌های رئیس جمهور در خصوص موضوعی مثل نرخ دلار انتقاد دارد، حق دارد که آن را مطالبه کند و این امر به معنای توهین به رئیس جمهور نیست.

وی تاکید کرد: یک دانشجو باید حس تاثیرگذار بودن در مسائل کشور داشته باشد و اجازه بدهند که فعالان سیاسی، اقتصاددانان و فعال رسانه‌ای مخالف و موافق در دانشگاه صحبت کنند. ما برای یک مراسم روز دانشجو، لیست ۱۵ نفره‌ای دعوت کردیم اما این لیست باید از چند طریق تایید شود و پروسه یک ماهه دارد.

شافعی، مسئول رسانه‌ای بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز نیز در ادامه در خصوص وضعیت تشکل‌های دانشجویی در این دانشگاه، گفت: انجمن اسلامی دانشگاه در سال قبل تعلیق شد و الان تنها تشکل موجود در دانشگاه علوم پزشکی تبریز، بسیج دانشجویی است. اغلب می‌گویند که بعد از تعلیق این تشکل، فضا تک بعدی شده و تمایل دانشجویان به جذب تشکل نسبت به انجمن و کانون‌ها کم‌تر شده است. اغلب دانشجویان نمی‌خواهند که فعالیت سیاسی داشته باشند.

وی افزود: دانشگاه علوم پزشکی تبریز در دوران کرونا نیز فعالیت داشت و بسیج دانشجویی برای جذب نیرو جهت نمونه‌گیری و واکسیناسیون فعالیت می‌کرد و خوشبختانه از این بابت ضربه خاصی نخوردیم و امسال نیز به لطف ستاد استقبال نیز ۲۵ درصد دانشجویان تمایل عضویت در بسیج دانشجویی را داشتند.

وی گفت: متاسفانه گاهی مسئولان دانشگاه و دانشکده‌ها توجیه نیستند و به کار تشکل‌ها بها نمی‌دهند و گاه خروج از ضوابط آن‌ها هم مشاهده شده است و تشکل‌ها را در امور مدیریت دانشکده دخیل نمی‌کنند. مدیران فرهنگی نیز خواسته یا ناخواسته مقابل تشکل قرار می‌گیرند و به جای این‌که از برنامه‌های ما که بنا به درک ما از فضای دانشجویی است، حمایت کنند، خودشان برنامه گذاشته و با تشکل رقابت می‌کنند. این فضا باعث دوگانگی و عدم پویایی می‌شود.

خسرو کنعانی، معاون فرهنگی سازمان جهاد دانشگاهی آذربایجان شرقی نیز در این نشست، اظهار کرد: خبرگزاری ایسنا، یکی از محصولات جنبش دانشجویی است که کار خود را در روز دانشجو آغاز کرده است. روز دانشجو همزمان با سالگرد تاسیس ایسنا در سال ۷۸ است و در این راستا در بیش از دو دهه گذشته، توانسته نقش خود را به عنوان رسانه مرجع کشور مطرح کند.

وی افزود: یکی از اساسی‌ترین رسالت‌های جنبش دانشجویی، مطالبه‌گری و نقش آفرینی در جریان‌های اجتماعی و سیاسی است که در دانشگاه و جامعه اتفاق می‌افتد.

وی ادامه داد: امروز بنا به دلایل متعددی چون کرونا، تغییر نسل و مدیریت جامعه و سایر عوامل سیاسی، انفعال فعالیت‌های دانشجویی را شاهد هستیم. گویی تشکل‌ها در شناسایی مخاطب دچار مشکل هستند و یا برای جذب آن برنامه‌ای ندارند.