حضرت ام البنین مادر بزرگوار حضرت عباس علیه السلام و همسر گرامی امیر مؤمنان علی علیه السلام است.

نام ایشان فاطمه بود که بعدها پس از ازدواج با حضرت علی (علیه السلام) با کنیه‏ «امُّ البنین» (مادر پسران) مشهور شد.

 پدر و مادرش از خاندان بنی کلاب از اجداد بزرگ حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) بودند

و دارای خوبی‌ها و صفات خانوادگی مشترک بودند فاطمه دختری پاکدل وبا تقوا بود.

امام علی (ع) بعد از شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) از برادرش عقیل درخواست می‌کند تا زنی از خاندانی شجاع را پیدا کند تا با او ازدواج نماید. 

عقیل هم فاطمه کلابیه را به ایشان معرفی کرد و گفت: در بین اعراب خاندانی شجاع‌تر از خانواده او سراغ ندارم.

ازدواج امام علی (ع) با ام‌البنین در بین سال‌های ۲۴ تا ۲۶ هجری بوده است که البته نقل‌های دیگری هم در کتاب‌های تاریخ در این باره وجود دارد.

ام‌البنین علاقه بسیار زیادی به فرزندان حضرت زهرا (س) داشت و آن‌ها را بر فرزندان خودش مقدم می‌دانست.

حضرت ام‌البنین چهار پسر داشت که بزرگترین آن‌ها حضرت عباس بن علی (ع) بود. عبدالله، جعفر و عثمان دیگر پسران او بودند.

این چهار فرزند در واقعه عاشورا و در رکاب امام حسین (ع) جنگیدند و به شهادت رسیدند.

ام‌البنین از پسران خود فقط یک نوه به نام عبیدالله داشت که فرزند حضرت عباس بوده است.