بخشی از درسگفتار همان هیچ شو جلسه نهم:

«و غم نخوری و نومید نشوی از دراز شدن ظلمت، که چون تاریکی دراز آید، بعد از آن روشنی دراز آید.»

(مقالات شمس تبریزی)

حکایت وفات یافتن بلال رضی الله عنه با شادی

بلالِ حبشی هنگامی که بر اثرِ ضعفِ مزاج مانند هلالِ ماه ، لاغر و نزار شده بود . در آستانۀ مرگ قرار گرفت . همسرش از دیدن این منظرۀ غم انگیز گریست و گفت : واویلا که مرگت فرا رسیده . بلال گفت : غم مدار که اینک وقتِ شادمانی است نه اندوه . چرا که من در این سرای سپنج در غرقابه رنج و بلا غوطه ور بودم و حالا وقتِ آن رسیده که قفسِ مِحنت و ابتلا بشکند و پرندۀ روحم فارغ و آسوده به عالمِ ملکوت پَر کشد . همسرش گفت : تو اینک به دیارِ غربت می روی . بلال جواب داد : نه ، من تا این زمان در دیار غربت بودم و اینک رهسپارِ دیارِ وصال می شوم و در جمعِ خواصِ الهی درمی آیم .

مأخذِ این حکایت ، روایتی است که می گوید : « و چون اَجلِ بلال فرا رسید ، همسرش گفت : اندوها ، چه سوگِ بزرگی ! بلال جواب داد : این سخن مگو ، بل بگو چه شادمانی بزرگی . زیرا فردا دوستانم ، محمّد و یارانش را دیدار می کنم » ( مأخذ قصص و تمثیلات مثنوی ، ص 118 و 119 ) .

از مبانی مکتبِ عرفانی مولانا ، اینست که مرگِ جسمانی یکی از مراحلِ تکاملی انسان شمرده شود . از اینرو فرا رسیدن مرگ برای سالکان حقیقت بین نه تنها اندوه نمی زاید بلکه موجبِ شادمانی و طرب نیز می گردد چرا که تا مرگ فرا نرسد ، ارتقایی در کار نباشد . بنابراین زنجیرۀ تکاملی موجودات و از آن جمله انسان ، با مرگ تداوم می یابد . چنانکه فرمود :

تو از آن روزی که در هست آمدی / آتشی ، یا خاک ، یا بادی بُدی

گر بر آن حالت تو را بودی بقا / کی رسیدی مر تو را این ارتقا

از مبدّل ، هستی اوّل نماند / هستی بهتر به جای او نشاند

این بقاها از فناها یافتی / از فنا پس رُو چرا برتافتی ؟

بطورکلّی عرفا عقیده دارند که هر پدیده ای با سابقۀ شوقی طبیعی و عشقی فطری رهسپار کوی حضرت حق تعالی است . چه بدان سیر واقف باشد و چه نباشد . از اینرو مرگ را امری طبیعی می شمرند و می گویند هر چه طبیعی است ، خیرِ محض است . مولانا در این حکایت ، ترسیدن از مرگ را می نکوهد و آن را ناشی از عدمِ وقوف به باطن هستی می داند

....

جهت استفاده از فایل صوتی  این جلسه از درسگفتار همان هیچ شو می‌توانید به آرشیو رادیو رویتاب مراجعه فرمایید

🕌درس‌گفتار همان هیچ شو
📚شرحی مفهومی و موضوعی بر مقالات شمس تبریزی
🎙در بیان و بنان
دکتر پویا پایداری
🏫جلسهٔ نهم
نور؛ تاریکی
📆سه‌شنبه
۱۴۰۲٫۱۲٫۲۹
🌙شب نهم ماه مبارک رمضان ۱۴۴۵
🕰ساعت: ۲۱:۳۰
📕«در این دنیا که همه می‌کوشند چیزی شوند تو"هیچ" شو. در انسان نه ظنِ منیّت بلکه معرفتِ هیچ بودن اهمیت دارد.»
🔗محورهای خاص:
🎈چون تاریکی دراز آید، بعد از آن روشنی دراز آید.
🎈سرچشمۀ نور چشم، از نور دل
🎈نور پاک عقل و روح عارف عاشق
           از آلودگی‌های دنیایی و جسمانی پاک است
🎈مه فشاند نور و سگ عوعو کند    
             هر کسی بر خلقت خود می‌تند
🎈 نور ماه تابیده بر آئینه روی دیوار خانه
🎈چه بینی سبزه دنیا؟ که چشم جان کند خیره.
  تماشای دل خود کن، اگر در بند بستانی
🎈حکایت وفات یافتن بلال رضی الله عنه با شادی