بخشی از درسگفتار صنوبر وجود جلسه سیزدهم:

يا عِبادِ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ الَّذِينَ آمَنُوا بِآياتِنا وَ كانُوا مُسْلِمِينَ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ تُحْبَرُونَ‏ اى بندگان من امروز بر شما بيمى نيست و نه هم اندوهگين مى‏شويد آنان كه بآيات ما ايمان آوردند و رام بودند وارد بهشت شويد شما و همسرانتان با سرور و شادمانى.

وَ أُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِينَ غَيْرَ بَعِيدٍ هذا ما تُوعَدُونَ لِكُلِّ أَوَّابٍ حَفِيظٍ مَنْ خَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ وَ جاءَ بِقَلْبٍ‏ مُنِيبٍ‏ و بهشت براى پرهيزگاران دور نيست و نزديك مى شود اين همان است كه وعده داده شديد براى هر بازگشت‏كننده‏اى نگهدارى است آنكه در پنهانى از خداى بخشنده مهربان بترسد و با قلبى تائب بيايد.

پس خدا نااميد نكرده است هيچ كس را از كرم و رحمتش بخشش و رحمت خود را گسترش داده و بندگانش را وعده بهشت و جهنم داده تا اينكه بنده در ميان دو صفت ترس و اميدوارى قرار گيرد همان طور كه روايت شده همانا اگر اميدوارى و ترس بنده را از خدا، بسنجند هيچ كدام از اين دو صفت بر ديگرى نچربد و هر گاه ترس و بيم سنگين‏تر شد او را بسوى سلامتى ميكشاند.