دَهِه مُحَرَّم روزهای یکم تا دهم ماه محرم، اولین ماه سال هجری قمری است. در این ده روز، شیعیان به مناسبت شهادت امام حسین(ع) و یارانش در واقعه کربلا، سوگواری می‌کنند. روز نهم تاسوعا و روز دهم عاشورا نامیده شده است. همچنین شیعیان در برخی از مناطق شیعه‌نشین، هر روز از دهۀ محرم را به نام یکی از شهیدان کربلا عزاداری می‌کنند و روضه‌ای مناسب آن شخصیت می‌خوانند.

شب و روز اول: روضه مسلم بن عقیل

شب و روز دوم: روضه ورود به کربلا

شب و روز سوم: روضه رقیه دختر امام حسین(ع)

شب و روز چهارم: فرزندان حضرت زینب(س)، یا حر بن یزید ریاحی، یا طفلان مسلم یا برخی از اصحاب معروف مثل حبیب بن مظاهر، زهیر و...

شب و روز پنجم: عبدالله بن حسن یا اصحاب امام حسین(ع)

شب وروز ششم: قاسم بن حسن

شب و روز هفتم: علی اصغر و در برخی مناطق حضرت ابوالفضل

شب و روز هشتم: علی اکبر

شب و روز نهم: روز نهم تاسوعا است و روضه حضرت ابوالفضل(ع) خوانده می‌شود.

روز دهم: روز دهم روز عاشورا که روضه‌های مربوط به شخص امام حسین(ع) خوانده می‌شود.

 شام روز دهم: شام غریبان، روضه حضرت زینب(ع)، آتش سوزی خیمه ها. معمولا در مراسم شام غریبان چراغ‌ها را خاموش می‌کنند و با نور اندکی مثل نور شمع عزاداری می‌کنند. در برخی مناطق دسته‌های عزادار، عَلَم و کتل برنمی‌دارند و زنجیر و سینه نمی‌زنند. نامگذاری ایام دهه محرم معیار و مستند خاصی ندارد و گاه طبق سلیقه اشخاص وگویندگان و مادحین و بانیان مجالس عزاداری ممکن است تغییر پیدا کند. به اعتقاد برخی مورخان، این رسم از زمان صفویه شروع شده است.