نشست تخصصی "بررسی تاریخچه گرمابه های سنتی در خرم آباد"  با همت مرکز تخصصی فرهنگ و ادبیات بومی لرستان و با همکاری مرکز لرستان شناسی دانشگاه لرستان و بنیاد ایران شناسی شعبه لرستان  روز  چهارشنبه 24 مردادماه  با حضور دانشجویان، اساتید و علاقه مندان به فرهنگ لرستان در سالن جلسات شهرداری مرکزی خرم آباد برگزار شد.

در ادامه این نشست  خانم دکتر اقدس کشوری  از لرستان پژوهان خرم آبادی  با تأکید بر اینکه گرمابه در طول تاریخ از جهت سلامتی وپاکیزگی ونیز فعالیتهای اجتماعی،فرهنگی،جایگاه خاص خود را داشته است.اظهار داشت  هرچندرعایت نظافت در اروپای قرون وسطی چندان اهمیتی نداشت. اما در ایران باستان به دلیل شستشووپاکیزگی  از زمان جمشید پیشدادی تا هخامنشیان گرمابه وجود داشته، و پس از اسلام وسپس در دوره سلجوقی معماری گرمابه در کنار دیگر بناهای عام المنفعه از اهمیت ویژه ای برخورداربود و در دوره صفوی گرمابه های مثل حمام گنجعلی خان و حمام شیخ بهایی از نظر معماری بی نظیربودند. درادبیات قاجاری ویژگی یک گرمابه خوب، بزرگ زیبا با آبهای تازه است.  این گرمابه ها معمولا دارای خزینه بودند. بحث حمام دوش دردوره پهلوی اول مطرح می شود.
 کشوری در ادامه تصریح کرد در خرم آبادمعماری حمام گپ(بزرگ)که در عهد صفوی ساخته شده،از لحاظ موقعیت ووسعت واعتبار اجتماعی از دیگر گرمابه های شهر متمایز بوده است .در بافت قدیمی خرم آباد، گرمابه  های دیگری از جمله حمام  والی،گرمابه  باشی،گرمابه  حاج اسدالله.(حاج اسه اله)،گرمابه  آغا مریم،گرمابه  یهودیها،گرمابه  حاج محمدرحیم وجود داشته است که همگی دارای خزینه بودند.وبدلیل بهداشتی نبودن آنها در سال ۱۳۱۸به دستور شهرداری خرم آباد تمام مالکین ومستاجرین گرمابه هاموظف می شوند، که آنهارا به دوش تبدیل کنند.پس از آن ساختن گرمابه های خانگی رواج پیدا می کند که اولین حمام خانگی توسط مرحوم حاج آقا روح الله کمالوند ساخته می شود.