کرسی آزاد اندیشی به همت کانون مناظره و گفت وگوی سازمان دانشجویان جهاد دانشگاهی واحد صنعتی اصفهان در روز یکشنبه 25 آذر با موضوع دریچه های امید ایران و با حضور دانشجویان و اساتید دانشگاه صنعتی اصفهان برگزار شد.

 یکشنبه 25 آذر قسمت آخر فصل اول دیالوگ با موضوع دریچه های امید ایران مورد استقبال قرار گرفت نشست این بار متفاوت بود: صمیمی، صریح، آزاد، و البته مشحون از نقدهای شاذ و چالشی. از مخالفت با آرمان‌ها و ایدئولوژی‌های حکومت، اعتراض به نبود آزادی بیان، محسوب نشدن و دیده نشدن، تا نومیدی از اصلاح کشور، نارضایتی از دخالت حاکمیت در شخصی‌ترین مسائل هم‌چون رفت‌وآمد و پوشش و عقیده، اعتراض به فساد و توزیع فقر و... . در پاسخ به این سؤال مدیر جلسه که "راه نجات چیست" هم نظرات مختلفی بیان شد. برخی، مطالعه و ارتقای دانش فکری و سیاسی را راهکار مناسب می‌دانستند. عده‌ای، همدلی جمعی و عمل تشکیلاتی را. یکی از عزیزان، می‌گفت باید قشر مخالف‌مان (مذهبی‌ها) را درک کنیم و بدانیم که آن‌ها تقابل می‌کنند، چون موجودیت خود را در خطر می‌بینند. دیگری، اما ارتقای دانش را کافی نمی‌دانست و تأکید داشت زمان، زمان سوگیری روشن‌تر و حتی در صورت نیاز، متشکل شدن با خارج از کشور است. یکی می‌گفت این حکومت که به زودی ساقط خواهد شد؛ امیدوارم در حکومت بعدی، ما با مذهبی‌ها آن‌گونه رفتار نکنیم که آن‌ها با ما کردند. عزیز دیگری می‌گفت امیدوار سقوط این حکومت، با هرچه همراه است با تجزیه‌ی ایران همراه نباشد... در این برنامه دکتر تمنایی از اساتید هیأت علمی دانشگاه حضور داشتند و در کنار بحث های دانشجویان صحبت هایی پیرامون موضوع داشتند ایشان فرمودند: بدانید تند و تیزی نقدهای امثال من به وضع موجود، اصلاً کم از شما نیست. مطالبه‌ گر جدی اصلاح بسیاری روندهای موجود در کشور بوده و هستیم. تند ترین نقدها به وضعیت کشور در عدالت، تبعیض، رانت و عدم شفافیت را خود ما با صدای بلند مطرح کرده‌ایم. و البته که با برخی عزیزان تفاوت‌هایی دارم، هم در لحن نقد و هم در رویکرد، که نه صرفاً با انتقاد و مخالفت و سیاه‌نمایی، بلکه با ارائه‌ی راهکار و تأکید بر اولویت‌ها همراه است. صحبت از نقد بسیج و بسیجی‌ها هم خیلی پیش می‌آمد. بنده که عضو بسیج نیستم ولی بسیجی بودن را فخر می‌دانم. بسیجی یعنی کسی که دغدغه‌ی مردم و پیشرفت کشور را دارد، پس همه‌ی دوستان دغدغه‌مندم بسیجی‌ هستند، شاید خیلی بیش‌تر از من!