امام حسین(ع)در سوم شعبان سال چهارم هجرت درشهر مدينه بدنيا آمد.پدر بزرگوار ايشان امام على(ع) و مادر ايشان حضرت فاطمه(س)سيد زنان اهل عالم است.پس از آنكه عالم وجود به وجود ذى وجود ايشان منوّر شدپيامبر اكرم به على(ع)فرمود:چه نامى بر اين فرزندم نهادى. ايشان عرض كردما در نامگذارى ايشان برشما پيشى نمیگيريم.پيامبر فرمود:من نيز دراين نامگذارى برخداوند سبقت نمیگيرم.پس ازمدتى جبرئيل بر پيامبر نازل شد و عرضه داشت يا رسول الله خداوند به تو سلام میرساندومیفرمايدنسبت على به تو بمانندنسبت هارون به موسى است پس فرزندت را بنام فرزند هارون بنام.پيامبر فرمودنام فرزند هارون چه بودجبرئيل عرض كرد«شبير»پيامبر فرمود:زبان ما عربى است او را به عربى چه بنامم وجبرئيل گفت او را حسين بنام.
از ويژگیهاى امام حسين(ع) كه پيامبر به آنها اشاره نموده است اين است كه:حسين روح من و ثمره،سكون وطمأنيه قلب من است هرگاه به حسين نگاه میكنم گرسنگى من تمام میشود و حسين ريحانه من و نور دو چشم من است.
امام حسين همچون ساير ائمه داراى شخصيت ممتاز وعالى بودند،همچنین مظهرشجاعت و الگوی فروتنی و تسلیم به درگاه ایزدی است.