شماره‌ی جدید وقایع اتفاقیه درباره‌ی «خباثت» است؛ از آن شرّ آشکار تا مهرِ سمیِ پنهان‌شده در لبخند، از خشونتِ ساختاری تا ظرافتِ یک کنایه، از نیت‌های به‌ظاهر خیرخواهانه‌ای که بوی کنترل می‌دهند، تا سکوت‌هایی که به‌موقع شکسته نمی‌شوند. خباثت همیشه با فریاد نمی‌آید؛ گاهی آرام، در سایه، بی‌آن‌که اسمش را بدانیم، خودش را نشان می‌دهد. 

در این شماره، با نگاهی ادبی، روان‌شناختی، اجتماعی یا حتی شخصی، ردِ پای خباثت را دنبال می‌کنیم...