در آستانه 27 دي سالروز بمباران دانشگاه تبريز توسط رژيم بعثي؛
22 دانشجو در يورش وحشيانه رژيم عراق به دانشكده فني دانشگاه تبريز به شهادت رسيدند

 27 دي‌ماه سالروز يورش وحشيانه رژيم بعثي به دانشگاه تبريز و عروج عاشقانه 22 عاشق پاكباز در دوران دفاع مقدس مي‌باشد.

«تاريخ پرافتخار دفاع قهرمانان ملت ايران در عرصه 8 سال دفاع مقدس سراسر پر از حماسه پرشكوه دليرمرداني است كه با حيات پرافتخار خويش صفحات زريني بر كتاب قطور استقامت و ايثار افزودند. به راستي اگر حضور آحاد ملت خداجو در عرصه جنگ تحميلي نبود چگونه يك انقلاب نوپا توانايي ايستادگي در برابر تمامي قدرت‌ها و ابرقدرت‌هاي سلطه‌گر جهاني را داشت؟ از كدام داستان عظيم حضور خدايي اين ملت مي‌توان آغاز كرد؟ از رهبري بايد گفت كه يك تنه خواب تمامي شيطان‌ها را در طول حيات خود آشفته كرده بود، از رهبري كه تمام اسم‌هاي متعفن شرق و غرب را كه ادعاي نجات بشر مي‌كردند بي‌اعتبار كرد؟

و يا از مادراني كه سخاوتمندانه جگرگوشه‌هاي‌شان را با دست خود لباس رزم پوشانده و به جبهه روانه مي‌كردند؟ و يا دانشجوياني كه كتاب‌هاي درسي‌شان را بستند و در مدرسه جبهه نام‌نويسي كردند؟
به راستي از كدام يك از اين هزاران حماسه ملت بزرگ ايران بايد ياد كرد؟
  اينك در آستانه‌ي 27 دي‌ماه سالروز يكي از هزاران رويداد به ياد ماندني در صحنه سال‌هاي دفاع مقدس هستيم، اگرچه تمام 8 سال جنگ تحميلي لبريز از شهامت‌ها و رويدادهاي بياد ماندني است.

27 دي‌ماه سالگرد شهادت 22 تن از دانشجويان دانشگاه تبريز بر اثر يورش وحشيانه رژيم بعثي به اين دانشگاه است. دانشجوياني كه از درس و موقعيت اجتماعي خود زده بودند تا بتوانند حداقل كاري را كه از دست‌شان برمي‌آمد انجام بدهند، پاكبازاني كه هم‌چون شمع سوختند و به درجه شهادت نايل آمدند، شهيداني كه براي هميشه تاريخ نام‌شان بر تارك تاريخ دانشگاه خواهد درخشيد.

 آري 38سال از عروج عارفانه 22 عاشق پاكباز كه به نداي دلنواز «ارجعي الي ربك راضيه مرضيه» حضرت سبحان لبيك گفته و با خون خود جبهه مقدس تعليم و تربيت را رنگين نمود، گذشت. اينك در هيجدهمين سالگرد شهادت اين عزيزان ياد و خاطره آن‌ها را گرامي مي‌داريم.

در سال 1365 از جمعي از دانشجويان دانشگاه تبريز كه آماده اعزام به جبهه‌ها بودند خواسته شده بود به جاي اعزام به جبهه به عنوان نيروهاي بسيجي در ساخت مهمات در دانشكده فني اين دانشگاه كه در ساعات غير درسي در اختيار دانشجويان بسيجي به جهت تامين مهمات جبهه قرار گرفته بود، از تخصص‌شان استفاده بشود كه اين دانشجويان با استفاده از امكانات و دستگاه‌هاي موجود در كارگاه قطعات نظامي مورد نياز در جبهه را توليد مي‌كردند اين اقدام از اوايل دي‌ماه سال 1365 شروع شده بود و نهايتا در روز 27 دي‌ماه همان سال در حدود ساعت 10 و 30 دقيق شب مورد هجوم وحشيانه رژيم بعثي قرار گرفت و در نتيجه اين هجوم وحشيانه 22 نفر از دانشجويان مشغول در كارگاه شهيد و 8 نفر نيز مجروح گرديد.

اين عاشقان پاكباز شامل برادران مهندس حاج سجاد (ايرج) خلوتي، محسن محمدي غريباني، رحمان قفل‌گري، مرتضي زمان‌پور، علي فصيح كجاآبادي، حميدرضا ملكوتي خواه، علي‌رضا رضوان جو، عباس ارشدي پور، صديار صفري، بياضعلي اسدي فرد، سيد محسن جواهري، سعيد اميرخاني، مهدي اميركاظمي، عليرضا كريمي وفايي، حسين شيرين سرندي، مرتضي جابري، فواد الدين محمودي، يعقوب اسماعيل زاده، شيرزاد شريفي، هاشم اخترشمار، عادل جعفري نويمي پور و حسين رضاپور، جزو داوطلباني بودند كه براي اعزام به جبهه نام‌نويسي كرده بودند تا داوطلبانه به خطوط مقدم جبهه اعزام شوند، اما با توجه به نيازي كه به وجود آنان در كارگاه براي توليد قطعات نظامي احساس مي‌شد درخواست كار در كارگاه را قبول كرده بودند تا بتواند با استفاده از تخصص‌هاي فني خود سهمي در جنگ داشته باشند تا اين كه در 27 دي‌ماه به در اثر بمباران به شهادت مي‌رسند.
هم‌چنين آقايان جمال شكوري، يحيي خليلي، مجيد خيراللهي، مجيد اسم حسيني، عليرضا دل‌فكار باغبان در اين حادثه مجروح شدند.

گفتني است راه‌اندازي و مديريت كارگاه فني براي توليد مهمات جنگي در ساعات غير درسي بر عهده جهاد دانشگاهي واحد آذربايجان شرقي بوده است.

يادشان زنده و جاويد و راه‌شان پررهرو باد.