یک دقیقه مطالعه

هشتادی های دوست داشتنی

یادداشتی از خانم فضه سادات حسینی

مجری و پژوهشگر

نسل ما دهه شصتی ها برای خیلی از تصمیم هایمان نظر اطرافیان را می پذیرفتیم، امّا نسل نوجوان امروز با ما خیلی فرق دارد. شاید اقتضاء دنیا و جامعه امروز است. این همه دسترسی ای که نوجوان دهه 80 و 90 دارد، منِ دهه شصتی و تا حدودی بچه های دهه هفتادی، یکی اش را هم نداشتیم، پدران و مادران ما که جای خود دارند. این را می گویم چون از نزدیک با یکی از شماها، ارتباط دارم.خیلی دنیایتان برایم دوست داشتنی ست و راستش دلم می خواهد کشفتان کنم. من یک خواهر دهه هشتادی دارم که حدود 18 سال از من کوچکتر است، شبیه اختلاف سنی من و مادرم. خب، خیلی دیر به خانواده ما پا گذاشت، امّا جنس حضورش جالب است. خیلی از فضاهای ما را تغییر داده و مهم تر از همه اینکه تولد هر فرزند، امید به زندگی ست.من جنس مقاومت نسل شما را دوست دارم، مثل اینکه وقتی خواهرم تصمیم گرفت در هنر ادامه تحصیل بدهد، بر سر انتخابش مقاومت کرد، درست برعکس من که وقتی با مخالفت ها مواجه شدم، کنار کشیدم و پذیرفتم. پویایی و تلاش نسل شما برایم جذاب است. اینکه حس می کنم هدفتان برایتان مهم است و برای رسیدن به آن می جنگید، برایم قشنگ است.خیلی از هم سالان شما در دهه های قبل یا کنونی، چه در ایران و چه در جاهای دیگر، حتی هنوز نمی دانند چه می خواهند؛ برای همین، نوجوانانی که برای آینده شان هدف گذاری می کنند، حتی اگر به هدفشان یا همه اش هم نرسند، قابل ستایش اند و اگر برای رسیدن به آن بجنگند که خیلی بیشتر قابل تحسین اند.