Page 80 - Book Harf Bartar Koli
P. 80
حر ِف برتر؛ روایتی از ربع قرن فعالیتهای سازمان دانشجویان ایران 78
جناب آقای حقپناه و خانم رسایی در این حوزه تحت نظر آقای سعید بابائی فعالیت داشتند .در آن
زمان با بزرگانی همچون استاد علیاکبر جلالی جلسه داشتیم که ایشان روی کاغذی یک نقطه
گذاشتند و گفتند شهر شروع شد .ایشان ذکر کردند شهر دانشجویان را باید خود دانشجویان ایجاد
کنند ،ما در آن زمان احتمال ًا متوجه منظور ایشان نشدیم ،ازآنجاییکه پروسه ایجاد شهر دانشجو
کلان بود و خودمان میخواستیم شهر را بسازیم که متأسفانه میسر نشد.
پس به نظر خودتان هیچ بخشی را ضعیف نمیبینید؟
وقتی پیشنهاد مسئولیت سازمان را متقبل شدم و حکم من ابلاغ شد ،خدمت آقای دکتر منتظری
رفتم و گفتم شما یک برگه به من دادید و گفتید شما مسئول سازمان هستید ،الان میبینم کل
امکانات سازمان دانشجویان در ساختار خبرگزاری دانشجویان آمده و عملاً هیچ امکاناتی نداریم ،من
چهطور سازمان را اداره کنم .آقای دکتر منتظری گفت« :ترسیدی ،برو ترسو ،برو این کاغذ هم که به
شما دادم زیاد هست! برو خجالت بکش!» ما را با یک کاغذ یا همان حکمی که محبت کرده بودند و
به من داده بودند ،فرستادند و گفتند« :برو سازمان را اداره کن!» من هم با آقای سعید بابائی رفتیم
در معاونت فرهنگی جهاد ،اتاق جلسات معاون فرهنگی را که آن زمان آقای دکتر احمدی بودند،
بهعنوان محل استقرار و دفتر سازمان دانشجویان با هماهنگی و کمک دکتر عبدالحمید احمدی
انتخاب کردیم.
آقای دکتر احمدی واقع ًا آدم وارستهای است .شیوة مدیریت خاصی دارد .کار را تفویض میکند و
درعینحال که تفویض کرده است ،نظارت هم میکند .خیلی هم حسابشده به نیروها و مدیرهایی
که زیردستش بودند ،اختیار و اجازة عرض اندام میداد .ما هم کنار دفتر ایشان شروع به کار کردیم.
سومین نفری که به جمع ما اضافه شد ،آقای محمود علیگو بود .ما در آغاز همان سال اول فعالیتمان
توانستیم کارهای بزرگی در جهاد انجام دهیم .بهعنوان مثال کنگرة فرهنگی را که واحدها هر چهار
سال یک بار در جهاددانشگاهی برگزار میکردند ،به میزبانی سازمان دانشجویان برگزار شد .یکی از
موضوعاتی که برای سازمان انتخاب کرده بودند ،حمایت از محرومان و مستضعفین بود .این آرمان
امام و انقلاب بود که یکی از آرمانهای بزرگ جوانان نیز است .ما هم آن را یکی از موضوعات اصلی
مورد توجه سازمان دانشجویان قرار دادیم و توانستیم با این قشر از جمعیت دانشگاهی ارتباط برقرار
کنیم .یادم هست در آن زمان توجه به محرومان مورد غفلت قرار گرفته بود ،هنوز هم آقای دکتر
احمدینژاد مباحث محرومیتزدایی را مطرح نکرده بود و انگار جامعه صحبتهای امام را فراموش
کرده بود و محرومین به فراموشی سپرده شده بودند .ما این پرچم را بلند کردیم .خوشبختانه این امر
