Page 89 - Book Harf Bartar Koli
P. 89
ت) مصاحبهها 87
بود و نه تلگرام و واتساپ؛ ولی در آن زمان آن جمع دانشجویی و اتاق فکر سازمان به این نتیجه
رسیده بود که باید از فضای مکتوب بیرون برویم و در فضاهای جدید فعالیت کنیم .سراغ پادکست
رفتیم و پادکست تولید کردیم .چند تا مستندساز و فیلمساز دعوت کردیم و جلسه گذاشتیم و گفتیم
ما چه میخواهیم؟ به ما راهکار بدهید .الان هم به نظرم بحث این است که چه چیزی از نظر فرم
موردعلاقۀ نسل امروزی است؟ به نظرم باید ابزارهای فکری را که مدنظرشان هست ،پیدا کرد؛ مثلاً
جوان امروزی به گرافیتی علاقهمند است ،پس چرا مسابقۀ گرافیتی برگزار نکنیم؟ با مضامینی که
مدنظرمان هست .بهجا ِی اینکه افراد شعار خودشان را ارائه کنند ،ما آنها را مدیریت کنیم و به آنها
شکل و قالب بدهیم .مثل ًا یکی از دغدغههای من همیشه این بود که چرا اعداد شمعهای کیک تولد
انگلیسی است؟! چرا فارسی نباشد؟! چرا فرهنگسازی نشده است؟ زمانی که میخواستم کارت
عروسی انتخاب کنم ،کل بهارستان را جستوجو کردم ،ولی یک کارت عروسی پیدا نکردم که خالص
فارسی باشد و انگلیسی نداشته باشد! چرا اسم خیلی از مغازهها تبدیل شده است به معادلهای
انگلیسی خودشان؟! مثلاً اگر بنویسیم سلمانی چه ِاشکالی دارد؟ یعنی میل مخاطب به این موارد
گرایش پیدا کرده است .اینها از مواردی نیست که با دستور حل شود و اداره اصناف نمیتواند
دستوری بگوید کسی حق ندارد اسم خارجی برای مغازه و ...انتخاب کند! مثل خیلی از کارهای
فرهنگی دیگر .مثلاً برای ِا ِلمانهای فرهنگی که یکی از آنها رسمالخط است ،چه کاری میتوانیم
انجام دهیم؟ از ابزارهای هنری روز جهان استفاده کنیم ،ولی فرهنگ خودمان را گسترش دهیم و
برای موارد مشابه دیگر چه کاری باید کرد؟
یک درخواستی که از آقای عباسی در همان روزهای ابتدایی شروع فعالیتشان داشتم ،این بود
که بزرگترین چیزی که سازمان نیاز دارد ،حضور دانشجو در سازمان است .سازمان دانشجویان باید
پاتوق دانشجویان باشد .شنیدم جهاد تهران این امکان را برای دانشجویان فراهم کرده است .اگر این
امکان برای دانشجویان فراهم شود ،میتوان از فکر ،ایده و خلاقیت دانشجویان بهره برد .اگر سازمان
دانشجویان الان این شرایط را فراهم کرده است که خوشا به حالش! و اگر این شرایط را ندارد به نظرم
این بزرگترین نکته هست و از دل این میتوان هزاران ایده استخراج کرد .درِ سازمان باید همیشه به
روی دانشجویان باز باشد .اگر هم ضوابط اداری اجازه نمیدهد ،جایی خارج از محیط اداری سازمان
فراهم شود تا دانشجویان بتوانند رفتوآمد کنند .زمانی مؤسسهای به نام ایسیدو در جهاد تأسیس
شد و قرار بود در زمینۀ جذب دانشجویان به حوزه صنعت فعالیت کند .جشنوارههای خوبی هم
طراحی کرده بودند ،مثل جشنوارة شهید چمران و شهید خرازی که در حوزة برگزاری مسابقات فنی
بودند ،مثل مسابقۀ آسفالت و بتن .آن زمان ،یعنی سال ،۱۳۸۸هنوز مسابقات هوافضا و پل ماکارونی
خیلی جدی برگزار نمیشد ،ولی بعدها در سطح دانشآموزی هم برگزار شد.
